Polska Koalicja Pacjentów Onkologicznych

Na początku wszyscy myśleli, że to depresja, nadmiar pracy. Nie. Diagnoza była dużo gorsza. Guz w węzłach chłonnych. Chłoniak Hodgkina. W wyniku niedopatrzenia lekarzy doszło do złamania kręgosłupa i niedowładu kończyn dolnych. Codziennie się rehabilituję i walczę o każdy dzień. Nie prosiłam wcześniej o pomoc będąc pewna, że sama dam radę. Teraz wiem, że sama nie dam rady. Więc proszę o każdą złotówkę na leki, odpowiednią dietę, rehabilitację, wózek elektroniczny, łóżko rehabilitacyjne, ale przede wszystkim na mieszkanie.

Jestem młodym 19-latkiem, który w czerwcu zdał maturę i marzył o studiach. Po maturze, żeby uczcić zdany egzamin wraz z dziewczyną i znajomymi świętowaliśmy na spływie kajakowym. Już tam czułem się zmęczony, ale zrzuciłem to na przemęczenie po maturze. Niestety w trakcie badań krwi w lipcu br. stwierdzono u mnie ostrą białaczkę limfoblastyczną.

Jestem zdeterminowana, aby walczyć o swoje zdrowie i móc wychowywać synka. Leczenie systemowe nie oferuje mi nic poza czekaniem na powrót choroby. Dlatego chciałabym poddać się immunoterapii, która jest szansą na zregenerowanie organizmu i stabilizację choroby. Niestety taka terapia jest bardzo kosztowna i nierefundowana przez NFZ.

Magda ma 19 lat. Dostała się na wymarzone studia na Uniwersytecie Medycznym. Niestety jeszcze w sierpniu po nieustępującej infekcji, Magda trafiła do szpitala na oddział hematologiczny. Diagnoza – ostra białaczka limfoblastyczna. Codziennością stały się: przetaczanie krwi, biopsje i punkcje w kręgosłup lędźwiowy. Niezbędne jest przeszczepienie szpiku oraz wsparcie finansowe leczenia oraz rehabilitacji.

Nie sądziłem, że kiedykolwiek przyjdzie mi prosić o pomoc. Jednak nowotwór, a dokładnie bardzo rzadka jego odmiana - mięsak (sarcoma), i późniejsza amputacja kończyny zmusza mnie do podjęcia tej decyzji.

Od zawsze chciałem zostać lekarzem i nieść pomoc chorym ludziom. W 1966 roku spełniło się moje największe marzenie – ukończyłem Akademię Medyczną w Krakowie. Od tego czasu nieprzerwanie starałem się pomagać moim pacjentom. W 2015 roku zdiagnozowano u mnie chorobę nowotworową (chłoniak DLCBL z komórek B). Jedyna możliwość skutecznego leczenia to zastosowanie leku o nazwie polatuzumab.

Choruję na nowotwór mózgu - glejaka wielopostaciowego IV stopnia (WHO G4) okolicy czołowo-ciemieniowej prawej półkuli mózgu. O chorobie dowiedziałem się w sierpniu 2019 roku, kiedy to dostałem ataku padaczki i straciłem przytomność. Wtedy nowotwór został zdiagnozowany po raz pierwszy a ja rozpocząłem walkę o swoje zdrowie i życie.

Nazywam się Ola Przybyło, mam 33 lata. Pół roku temu na świat przyszedł nasz ukochany i długo wyczekiwany syn. Niestety nie było mi dane długo się cieszyć tym szczęściem, gdyż miesiąc po porodzie zaczęłam odczuwać bóle w dolnych partiach brzucha. Po wnikliwej diagnostyce okazało się, że podłożem tych objawów jest zaawansowany rak jelita grubego.

Nazywam się Arkadiusz Krakowiak, mam 43 lata, wspaniałą wspierającą mnie rodzinę i wiele marzeń do spełnienia…

W dniu 16 października 2019 dowiedziałem się, że mam guza mózgu, którego należy jak najszybciej zoperować ponieważ zagraża mojemu życiu.

W dniu 29.10.2019 przeszedłem operację w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym w Katowicach. Guz został usunięty częściowo i pobrany został wycinek do badania histopatologicznego.

Nazywam się Maria Gładysz, mam 56 lat. Jestem dyplomowanym nauczycielem wychowania przedszkolnego.  Od 2017 roku zmagam się z chorobą nowotworową jelita grubego. Po przebytej operacji i dwóch latach leczenia chemioterapią choroba powróciła ze zdwojoną siłą. Dlatego zwracam się o wsparcie finansowe w dalszym procesie mojego leczenia.

Nazywam się Damian Peryt, mam 35 lat - w wieku 31 zachorowałem na raka odbytnicy. Mimo, że choroba zastała rozpoznana zaraz po wystąpieniu objawów jej zaawansowanie było już duże. W styczniu 2015 roku rozpoczął się mój wyścig z rakiem i jak dotąd niechciany „gość” mnie wyprzedza.

Witam! 

Mam na imię Jarosław Wojtal, w maju 2019 roku kończę 40 lat. Byłem kierowcą zawodowym. Mam troje dzieci: dwóch synów w wieku 9 i 2 lata oraz 16-letnią córkę. Realizowałem swoje marzenie, aby mieć swój transport ciężki, ponieważ kochałem to, co robiłem i na tym się dobrze znam. Zaryzykowałem i dzięki kredytom udało mi się osiągnąć swój cel. Lecz krótko po rozpoczęciu działalności choroba, o której się dowiedziałem przekreśliła moje osiągnięcia – w prawiej stopie wykryto mi mięsaka.

Nazywam się Radek Hardej, mam 25 lat. O chorobie dowiedziałem się pod koniec 2017 roku. Zupełnie przypadkiem przy okazji innego urazu okazało się, że mam w ręce guz.

Skierowano mnie do warszawskiego Centrum Onkologii – Kliniki Tkanek Miękkich. Diagnoza była jednoznaczna: KOSTNIAKO- MIĘSAK KOŚCI RAMIENNEJ o wysokim stopniu złośliwości.

Nazywam się Barbara Zawistowska, mam 48 lat. Od roku choruję na osteosarcomę - nowotwór tkanek miękkich. W lipcu 2018 roku przeszłam operację - radykalną resekcję szczęki lewej. Obecnie jestem po V kursie chemioterapii. Zakwalifikowano mnie do radioterapii protonowej. 

Agata Kościkiewicz 40 lat. Najtrudniejsza nie jest sama operacja ale odbiór wyniku histopatologicznego. W moim przypadku okazało się że to wyjątkowo rzadki i wyjątkowo złośliwy nowotwór naczyń krwionośnych hemangiopericytoma G lll, potocznie zwanym obłoniakiem typu 3. Lekarze twierdzą że z chłopakiem trzeba się zakumplować bo wraca jak bumerang. Wiec po kilku nieprzespanych i przepłakanych nocach postanowiłam przejąć kontrolę, zrobię wszytko żeby być przygotowana jak najlepiej na jego powrót i stanąć z podniesiona głową do kolejnej walki. Bo mam dla kogo, jestem przecież mamą dwóch pięknych nastolatków dla których muszę być.

Cześć,

Mam na imię Paweł. Mam 62 lata. Przez całe życie byłem aktywny – pracowałem, uprawiałem sport, podróżowałem. Takie podejście do życia chciałem zaszczepić moim dzieciom i wnukom. Gra w piłkę, karate, narty, pływanie. Wszystko układało się aż do czerwca 2017 roku, kiedy podczas wchodzenia po schodach poczułem straszliwy ból w nodze, tak silny, że aż straciłem kontrolę nad swoim ciałem i spadłem na sam dół.

Nazywam się Agnieszka Wirtek, mam 42 lata i od pięciu lat choruję na nowotwór złośliwy, niestety ten najgorszy rodzaj. Obecnie lecze się w Niemczech, ponieważ w Polsce odmówili mi pomocy. Przyjechałam na planowaną operację piersi, niestety w międzyczasie nastąpił całkowity niedowład nóg trzy dni później musiałam przejść operację kręgosłupa. Operacja piersi została wyceniona na 13 000 euro i taki przelew musiałam zrobić. Kosztów kolejnej operacji nie znam, lekarz podjął o niej decyzję z dnia na dzień i nie było czasu na wyceny i kosztorysy.

Z moim zdrowiem sprawy trochę się komplikują, lekarze oceniają stan jako bardzo ciężki. Ja jednak walczę i będę walczyć do końca. Mam dla kogo żyć, za dwa tygodnie ślub mojej córki, a ja prawdopodobnie nie będę mogła jechać. Bardzo to smutne ale cóż wszystko w rękach Boga.

Dziękuję wszystkim za pomoc i wspracie.

Nazywam się Łukasz Wyszomierski, mam 34 lata. Moja choroba jest genetyczna od strony mamy, która zmarła na raka w wieku 24 lat, miałem wtedy roczek. Wychowywał mnie tata, który jest osobą niepełnosprawną, cierpi na dystrofię mięśniową, wspierała go w tym moja babcia. W maju 2017 r., stwierdzono u mnie MIĘSKA ZŁOŚLIWEGO typ MPSNT na przedramieniu lewym. W dniu 28.10.2018 r. straciłem rękę.

Mam na imię Dorota i od ponad 17 lat zmagam się z nowotworem jelita grubego. Po usłyszeniu diagnozy nowotwór złośliwy, nie od razu w nią uwierzyłam, mimo że 4 lata wcześniej, w 1995 roku, mój ukochany tata zmarł na raka jelita grubego w wieku 61 lat. Już wtedy powinna zapalić się w mojej głowie czerwona lampka i może zapaliła się, ale kto z nas myśli o takich rzeczach mając trzydzieści kilka lat?

Nazywam się Ryszard Wojtyła, mam 65 lat a od 18 choruję na przewlekłą białaczkę limfatyczną (PBL). Byłem leczony chemią 4 razy jednak pomimo ostatniej dawki choroba się nasiliła. W 2015 r. rozpocząłem terapię ibrutinibem, na który mój organizm zareagował bardzo pozytywnie.W sierpniu tego roku lek ten przestał działać, z dnia na dzień moje wyniki są coraz gorsze. Przed sobą mam kilka tygodni życia. 

Polska Koalicja Pacjentów Onkologicznych rozpoczyna wspólne działania na rzecz wsparcia placówek onkologicznych w czasie pandemii koronawirusa.